Where ,How is Bonaire Island?

Bonaire is one of the ABC-islands (Aruba, Bonaire, and Curacao) of the Dutch Antilles situated 86 miles (138 km) east of Aruba or 30 miles (48 km) east of Curacao, or 50 miles (80 km) north of Venezuela, in the Caribbean Sea. The island is 24 miles (39 km) long by 3 - 7 miles (5 - 11 km) wide. The Caribbean climate is very pleasant with a year-round temperature of around 82°F (28°C) with an average water temperature of 80°F (27°C). It is a beautiful island situated outside of the hurricane belt where nature is still unspoiled. A relaxed, laid back atmosphere complements the Bonairean lifestyle, which is full of culinary, musical and cultural surprises.

The name "Bonaire" is thought to be derived from an Indian word meaning "low country" and indeed both the main island of Bonaire and the small, uninhabited satellite island of Klein (small) Bonaire are startlingly flat. Most of the southern end of the island is less tha



Bonaireans are among the friendliest and most linguistically able of all Caribbean islanders, able to switch seamlessly between their native Papiamento and English, Dutch and Spanish. Religion is, and has always been, an important part of Bonairean life, and there are quite a number of churches of all types on the island.

Despite its small size, nature conservation is high on Bonaire’s agenda: more than 20% of the total land area of Bonaire and 100% of the waters surrounding Bonaire and Klein Bonaire are protected as Parks. The Washington Slagbaai National Park, which consists of two former plantations and covers a land area of 5,643 ha (just under 14,000 acres), was established in 1977. The Bonaire National Marine Park, which stretches from the high water mark to the 60m (200') depth contour all around Bonaire and Klein Bonaire, followed in 1979. STINAPA, the National Parks Foundation, manages both parks of Bonaire.

Although Bonaire is not a big island, you definitely need to rent a vehicle during your stay. A number of car rental companies will accommodate all your transportation needs!



History

The first people on Bonaire were the Caiquetio tribe of Arawak Indians who came from what is now as Venezuela in their wooden dugout canoes, around 1350 B.C. Evidence of their presence can still be seen today in a number of rock paintings and petroglyphs in the caves where they lived. The Caiquetio Indians must have been a very tall people, because the Spanish called the leeward islands 'las Islas de los Gigantes' (the islands of the giants). The Caiquetios gave their island a different name, which was adapted into Spanish as 'Boynay' and means 'Low country'. They lived as a peaceful people with a fishing-based culture until the arrival of the Europeans in the form of Amerigo Vespucci on September 6th, 1499. Vespucci succeeded in putting Bonaire on the world map and, perhaps rather unfortunately for the Caiquetios, inadvertently helping the Spanish return there shortly afterwards and take all the Indians to what is now the Dominican Republic to work in the copper mines. Bonaire's history had taken a fundamental turn.

The Spanish returned to colonise the then uninhabited Bonaire in 1527 and brought some Caiquetios with them along with some exiled Spanish sailors. Soon afterwards they established Bonaire's first official settlement, Rincón. Bonaire was exploited very successfully as a source of salt, meat, hides, and divi-divi pods (used for tanning at the tannery in nearby Curaçao). The Dutch increasingly made their presence felt in the region over the next 100 years and in 1636 they took over Bonaire with the minimum of fuss. They needed salt to preserve meat and fish and Bonaire's salt pans provided plenty of it. They also exploited Bonaire for its Brasilwood (used as a source for red dye); it was the reason why Vespucci initially named the island Isla de Palo Brasil. Pulley blocks for ships were also fashioned from the extra-hard wood of the local Guaiac trees.

Bonaire was also of strategic importance to the Dutch. The Spanish seemed keen to seize any opportunity to regain total control of this region whilst the Dutch wished to make Curaçao their centre of operations in the Caribbean; Bonaire & Aruba were there to protect their flanks. Bonaire was run by the Dutch as a resource and strategic outpost. When more labour was needed they imported African slaves and settled them in Rincón. Those that worked the salt pans had to trek along footpaths for 10 hours and, as a consequence, lived next to the pans during the week and only went up to Rincón at weekends. The slave huts alongside the salt pans can still be seen today as well as the tall coloured obelisks that guided the salt ships to their loading points on the coast.

The Dutch West India Company that had single-handedly run Bonaire folded in 1791 and administration was transferred back to the Dutch King. Confusion over what to do with the island resulted in the English taking possession of the island several times in the early 1800's. White tradesmen settled down at ships' main point of unloading known as Kralendijk (coral dyke). The Dutch returned in 1816 but attempts to further tap Bonaire's resources failed to make any profit. After the abolition of slavery in 1863 the Dutch government sold its holdings in Bonaire to two Dutchmen who in turn sold off parts of their land, creating a number of plantations.

The freemen on Bonaire slowly forgot about ideas of repatriation to Africa and began to see themselves as a separate group of people with their own identity. Life was still very hard on Bonaire, so hard in fact that many Bonaireans left for Venezuela to work the copper mines, Suriname to work on the railway and Cuba to work in the sugar cane fields. Bonaire developed its own traditions based on rituals and traditions brought from Africa. Maskarada (or masquerade) is a costume parade festival with music and dancing and is celebrated to this day; Barí is another festival (unique to Bonaire) that takes place at the end of every year and allows everybody to catch up on all the gossip and the news. Towards the end of the 19th Century work opportunities became increasingly scarce despite a well respected boat-building industry that saw Bonairean-built double masted schooners, merchant vessels and fishing boats travelling all over the Caribbean. Men left to find work captaining and crewing American merchant vessels and new jobs in the developing oil industry on Curaçao and Aruba. This whole period was known as the "money-order economy" as Bonairean men sent their wages from overseas home to their families.

During this period Bonaire started developing its infrastructure through the erection of lighthouses, road improvement, the building of an airstrip, plus the installation of electricity and telephones.

The arrival of World War Two had quite a serious impact on Bonaire. A prisoner of war camp was established housing several hundred Dutch, German and British Nazi-sympathisers. Bonaire did not itself see any direct action, but Bonaire lost more of its men than any of the other islands because the tankers on which they worked were the target of the German submarine campaign in the Caribbean. An American Air Force squadron remained stationed at Bonaire's airport until well after the War.

Like many of the other Caribbean islands, Bonaire had its fair share of visiting yachtsmen over the years but did not start preparing itself for tourism until the 1950's. It became an independent territory in the Netherlands Antilles in that same decade and became increasingly reliant on foreign investment to get the tourism industry going.

Bonaireans have approached this new turn in their economy with the same gusto and intelligent worldliness that they had approached every other phase in their Spartan history: Bonaire, despite its limited resources, is an example to all small islands on how to utilise, preserve and protect the natural assets it has while at the same time catering to the demands of today's increasingly discerning travellers. Bonaire's diving is enviously regarded by its competitors as one of the best on Earth. Its marine and terrestrial environmental laws are the standard by which others judge themselves and would have landed Amerigo Vespucci behind bars for dropping anchor in what are now protected areas!

Culturally, Bonaire has evolved into a unique blend; the official language, Papiamentu, demonstrates this with its mix of Portuguese, Spanish, Dutch and a sprinkling of African, English, French and Italian. The faces of Bonairean people reflect this too. Their features are familiar but in many ways beautifully different - a mix of European, Amerindian and African. And despite the changing times with the hi-tech world of diving, state-of-the-art windsurf boards and exotic mountain bikes all things on Bonaire still have a timeless quality about them - local men fishing, local boys going for an afternoon swim or a lady wandering home with vegetables balanced in a bundle on her head.

(Information based on an article by Deborah Diggons)



Currency / banking

Currency in Bonaire is the Antillean guilder, a sound currency backed by gold and foreign exchange. Connected to the U.S. dollar, it fluctuates with the value of the currency. It depends on the rate of the U.S. dollar. Currently, that rate is USD $1 = Nafl 1.78. Florin and guilder are the same. The Netherlands Antilles florin is written both NAF and Nafl. Our experience is all shops accept USD currency, and offering change back in USD, NAF or Nafl.

Bonaire has a number of banks (MCB, RBTT, Banco di Caribe) and ATM-machines for cash withdrawal. Maestro and all major credit cards are widely accepted.



Utilities

Bonaire has its own water plant, where sea water is desalinised. The tap water tastes good and its quality is guaranteed. Please keep our beautiful island clean and refill your bottles with tap water instead of buying bottled water!
The default power on Bonaire is 127 Volts AC at 50 Cycles (or Hertz or Hz). Adapters, transformers and surge protectors are available at local hardware stores. Since electricity is very expensive on Bonaire, please use it wisely and try to conserve as much as you can.

During your stay at Bonaire Beach Resort you can use our free wireless network for Internet access.

Batteries can be purchased at just about every shop and supermarket. Help us reduce toxic waste by depositing your used batteries in the designated containers at their dive schools (Bonaire Dive and Adventure (Sand Dollar) and Buddy Dive are close to Bonaire Beach Resort).



How to get to Bonaire

From North America, direct flights are available through Houston, TX and Newark, NJ with Continental Airlines or with Delta Airlines through Atlanta, GA and (starting December 2008) New York, NY. American Airlines/American Eagle does flights with one stop in San Juan. KLM Dutch Airlines has two direct flights daily from Amsterdam to Bonaire. Other airlines are available from Venezuela, Ecuador, St. Maarten, Puerto Rico, Jamaica, Peru, Aruba and Curaçao. Check out the websites of Flamingo International Airport Bonaire, Hato International Airport Curaçao or Reina Beatrix International Airport Aruba for more information, or click on one of the links of the airline companies below.

Where to Stay?;;;



Skype Me!


Bonaire Dutch

Bonaire (Papiaments: Boneiru) is een eilandgebied en na Curaçao het grootste eiland van de Nederlandse Antillen. Het is gelegen in het zuidelijke deel van de Caraïbische Zee, voor de kust van Venezuela, en behoort tot de ABC-eilanden van de Kleine Antillen. De hoofdstad van Bonaire is Kralendijk. De oudste nederzetting is Rincon.
Inhoud
[verbergen]

* 1 Geschiedenis
* 2 Sociale geografie
o 2.1 Demografie
o 2.2 Kernen
o 2.3 Economie
* 3 Politiek
o 3.1 Eilandsraad
o 3.2 Bestuurscollege
o 3.3 Staatkundige hervormingen
* 4 Natuur
o 4.1 Washington Slagbaai Nationaal Park
o 4.2 Bonaire National Marine Park
o 4.3 Klein Bonaire
o 4.4 Lac
o 4.5 Pekelmeer
o 4.6 Saliñas en grotten
* 5 Media
o 5.1 Kranten
o 5.2 Tijdschriften
o 5.3 Radio en televisie
* 6 Externe links
* 7 Bronnen, noten en/of referenties

[bewerken] Geschiedenis

De eerste bewoners van Bonaire waren de Caiquetio indianen die het eiland vanaf Venezuela bereikten rond 1000 n. Chr. Restanten van deze indianen zijn onder andere te vinden in de vorm van rotstekeningen in de buurt van Onima aan de oostkust van Bonaire.

In 1499 landden Alonso de Ojeda en Amerigo Vespucci als een van de eerste Europeanen op Bonaire. Zij namen het eiland voor Spanje in bezit. Omdat Bonaire geen goud had en niet geschikt was voor de landbouw zagen de Spanjaarden geen noodzaak een kolonie te stichten. De lokale indianen werden afgevoerd om als slaven te dienen in plantages in Zuid-Amerika. In 1526 introduceerden de Spanjaarden vee op Bonaire. Als gevolg hiervan komen ezels (of buriku) en geiten (of kabritu) er in het wild voor.
Ondertussen ontstond een kleine gemeenschap op het eiland in het plaatsje Rincon, dat in een vallei tussen de heuvels veilig was voor piraten. De mensen uit deze gemeenschap waren vooral veroordeelden en krijgsgevangenen.

In 1633 veroverde Nederland Bonaire op de Spanjaarden. Het kwam onder het gezag van Wouter van Twiller, gouverneur van de nieuwe Nederlanden, en kwam onder bestuur van de West-Indische Compagnie. Deze importeerde een kleine hoeveelheid slaven voor landbouw (voornamelijk hout en maïs) en zoutwinning. Slaven die in de zoutwinning werkten, verbleven in slavenhutjes bij de zoutpannen, nauwelijks hoger dan 2 meter. Deze hutjes zijn nog steeds te zien op Bonaire. De slavernij is in 1863 afgeschaft op Bonaire.

In het begin van de negentiende eeuw verloor Nederland de heerschappij over de Antillen twee maal aan Groot-Brittannië. Toen de eilanden in 1816 definitief aan Nederland werden toegewezen, bouwde de Nederlandse overheid Fort Oranje in Kralendijk om het eiland te beschermen. De kenmerkende vuurtoren in het fort is gebouwd in 1868. Zout was inmiddels de grootste bron van inkomsten voor het eiland. De productie was zo groot geworden dat er vier obelisken gebouwd werden om de schepen naar de zoutpannen te leiden.

In de twintigste eeuw werd tenslotte de haven vernieuwd en werd een vliegveld, Flamingo Airport, aangelegd. In 1936 kregen mannen stemrecht. Gedurende de Tweede Wereldoorlog diende Bonaire als concentratiekamp voor gevangen Duitsers en Nederlandse nazi's. Onder koningin Juliana werden de Antillen in 1954 een autonoom deel van het Koninkrijk der Nederlanden.
[bewerken] Sociale geografie
[bewerken] Demografie

Bonaire heeft 12.877 inwoners. Bij de volkstelling in 2001[1] had 86% van de bevolking de Nederlandse nationaliteit, maar was slechts 52% op het eiland zelf geboren. Naast veel mensen uit Nederland en de buurlanden Venezuela en Colombia wonen er opvallend veel mensen uit de Dominicaanse Republiek, grotendeels arbeidsmigranten.

De overgrote meerderheid van de bevolking is rooms-katholiek (77%). Verder is er een kleine protestantse gemeenschap en zijn de evangelische gemeenten sterk in opkomst (zo'n 10% van de bevolking).

De officiële taal is het Nederlands. Van de bevolking spreekt 75% thuis Papiaments (een mengtaal van Nederlands, Spaans en Portugees), 12% Spaans, 9% Nederlands en 3% Engels. De meeste Papiamentstaligen spreken echter ook Nederlands, Engels en Spaans. Op Bonaire gebruikt men de fonetische spelling van het Papiaments, niet de Arubaanse (etymologische). Een bijzonderheid in het dialect van Bonaire is dat de uitgang -mentu/-mento, die in deze taal veel voorkomt, er wordt uitgesproken als -men ("Papiamen").
[bewerken] Kernen

De ster in de vlag van Bonaire telt zes punten, welke staan voor de zes oorspronkelijke woonkernen. Door groei van de bevolking en uitbreiding van de bebouwing zijn vijf daarvan echter aan elkaar gegroeid tot de hoofdstad Kralendijk. Alleen Rincon, gelegen in de noordelijke helft van het eiland, is een apart dorp gebleven. De bevolking is als volgt verdeeld over de kernen en wijken:

* Kralendijk met in totaal 12.531 inwoners (per 25-04-2007)
o Playa (centrum van Kralendijk) met 1.963 inwoners
o Tera Kora met 1.610 inwoners
o Nikiboko met 2.633 inwoners
o Antriol met 3.947 inwoners
o Nort Salinja met 2.378 inwoners
* Rincon met 1.788 inwoners

[bewerken] Economie

De belangrijkste economische sectoren zijn toerisme en de zoutwinning. Het zuidelijk deel van het eiland is ingericht voor natuurvriendelijke zoutwinning. Bonaire is bekend om een van 's werelds mooiste onderwater natuurreservaten en is daarmee zeer geliefd bij sportduikers.
[bewerken] Politiek

Bonaire valt in het Koninkrijk der Nederlanden binnen het staatsverband van de Nederlandse Antillen. Het landsbestuur van de Nederlandse Antillen is gevestigd in Willemstad op Curaçao. Daarnaast is er een lokaal eilandsbestuur dat zitting heeft in Kralendijk, bestaande uit het bestuurscollege en de eilandsraad.
[bewerken] Eilandsraad
Huidige samenstelling eilandsraad Bonaire (verkiezingen 20 april 2007) Partij Partijleider Stemmen Percentage Zetels
Union Patriotiko Boneriano (UPB) Ramonsito Booi 3.664 51,22 5
Democratische Partij Bonaire (PDB) Jopie Abraham 2.855 39,91 4
Partido Pro Desaroyo (PRO) Benito Dirksz 583 8,15 0
Partido Alerta Boneriano (PABON) Lucky Pop 52 0,73 0
Blanco/ongeldig - 121 1,66 -
Opkomst - 7.275 83,91 9
Historisch verloop zetelverdeling eilandsraad Partij 2007 2003 1999 1995 1991 1987 1983
Union Patriotiko Boneriano (UPB) 5 6 4 2 6 ? 4
Democratische Partij Bonaire (PDB) 4 3 4 5 1 ? 5
Partido Boneriano Sosial (PABOSO) - 0 1 2 2 ? ?
Totaal 9 9 9 9 9 9 9
[bewerken] Bestuurscollege

* Gezaghebber: mr.dr. Glenn Thode
* Gedeputeerde: Johan E. "Jopie" Abraham - ADB
* Gedeputeerde: mr. Anthony T.C. Nicolaas - Onafhankelijk lid Nicolaas
* Gedeputeerde: drs. Marugia Janga - ADB
* Gedeputeerde: Reynolds A. Oleana - ADB
* Eilandssecretaris: mr. Nereida M. Gonzales

[bewerken] Staatkundige hervormingen
1rightarrow.png Zie ook: Staatkundige hervormingen binnen het Koninkrijk der Nederlanden

Op 10 september 2004 werd op Bonaire een niet-bindend referendum gehouden. Van de kiesgerechtigden stemden ruim 59 procent voor een rechtstreekse band met Nederland. Slechts 16 procent stemde voor voortzetting van de huidige situatie, waarbij Bonaire een deel is van de Nederlandse Antillen.
Uitslag referendum 10 september 2004 Optie Stemmen Percentage
A: binnen de Nederlandse Antillen blijven 853 15,94
B: een directe band met Nederland 3.182 59,45
C: een autonoom land binnen het Koninkrijk 1.290 24,10
D: volledige onafhankelijkheid van het Koninkrijk 27 0,50
Blanco en ongeldige stemmen 106 1,94
Opkomst 5.458 57,24

Op 11 oktober 2006 bereikte Bonaire (samen met Saba en Sint Eustatius) een akkoord met de Nederlandse regering over een rechtstreekse band met Nederland. Het eiland wordt een 'bijzondere gemeente', wat wil zeggen dat de Gemeentewet als basis zal dienen voor het bestuur, maar met enkele uitzonderingen op het gebied van bijvoorbeeld sociale zekerheid. De inwoners krijgen ook stemrecht voor de Tweede en Eerste Kamer.
[bewerken] Natuur
[bewerken] Washington Slagbaai Nationaal Park

De hele Noordpunt van Bonaire is een beschermd natuurgebied, het Washington Slagbaai Nationaal Park. Het park, 6000 hectare groot, is in 1969 ingesteld als het eerste natuurpark van de Nederlandse Antillen. Het herbergt een scala aan leefgebieden, waaronder de duinen bij de boca's (inhammen) aan de noordkust, de saliñas (zoutmeren), de pos (bronnen) en de berggebieden. Het park is rijk aan vogels en andere dieren, met name hagedissen en leguanen. Binnen het park liggen twee gebieden die internationaal erkend zijn als belangrijk watergebied in het kader van de Ramsar-conventie: saliña Slagbaai en het Gotomeer. Ook vanuit cultuurhistorisch oogpunt is het park van grote betekenis, onder andere vanwege de plantages en de historie van Slagbaai. Bij de ingang van het park is een interessant museum ingericht. Vanaf de entree zijn enkele wandelingen uitgezet. Het park is goed toegankelijk met de auto en mountainbikers zijn ook welkom.
[bewerken] Bonaire National Marine Park
1rightarrow.png Zie Bonaire National Marine Park voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Bonaire National Marine Park is een gebied gelegen aan de westelijke kant van het midden van het eiland Bonaire tot voorbij Kralendijk.

Het park is in 1979 ontstaan door onder andere steun van het Wereld Natuur Fonds en behoort tot de Stichting Nationale Parken Nederlandse Anstillen (Stinapa). Voor de kust ligt het eiland Klein Bonaire. Er zijn circa zestig duikplaatsen. Het behoort tot de mooiste duiklocaties.
[bewerken] Klein Bonaire
1rightarrow.png Zie Klein Bonaire voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Voor de kust bij Kralendijk ligt het eiland Klein Bonaire. Het eiland is 700 hectare groot, geheel vlak en slechts begroeid met kleine struiken en cactussen. Op het eiland komen zeker 76 plantensoorten en ca. 55 diersoorten voor. Het is omgeven met een schitterend koraalrif. De stranden aan de noord- en westkant zijn de belangrijkste nestplaatsen voor zeeschildpadden. Op het eiland liggen ook enkele saliñas of zoutmeren. Hierin foerageren wel flamingo's. Om deze reden en vanwege de ongerepte koraalriffen en de neststranden voor zeeschildpadden, wordt het eiland beschermd als watergebied van internationale belang door de Ramsar-conventie. Met de groei van het duiktoerisme op Bonaire wilden projectontwikkelaars op Klein Bonaire hotels bouwen. Vlak voor de eeuwwisseling werd het eiland met hulp van Nederland, het Wereld Natuur Fonds en andere natuurbeschermers door het eilandgebied Bonaire aangekocht en veilig gesteld. Sinds 2001 is Klein Bonaire een wettelijk beschermd natuurgebied. Het eiland is per boot bereikbaar voor duikers, snorkelaars en dagjesmensen.
[bewerken] Lac

Het Lac is een schitterende ondiepe lagune in het zuidoosten van Bonaire. Het gebied van 700 hectare is omzoomd met mangroven. Lac maakt deel uit van het beschermde onderwaterpark en is aangewezen als watergebied van internationale importantie in het kader van de Ramsar-conventie. De baai is uniek vanwege het voorkomen van zeegras en mangrove. Een deel van de mangroven is door de beperkte toegankelijkheid vrijwel ongestoord en daarmee van belang als rustgebied voor vogelsoorten. Lac is een belangrijke rustplaats en broedgebied voor tal van vogels en mariene ongewervelden, waaronder de Koninginneschelp ofwel de Karkó. Vroeger kwam dit schelpdier hier in grote hoeveelheden voor, maar door overbevissing is de populatie grotendeels uitgeroeid. Het gebied heeft een kraamkamerfunctie voor rifvissen en is het voedselgebied voor de Groene zeeschildpad.
[bewerken] Pekelmeer

Het Pekelmeer en het flamingoreservaat (800 ha.) maken deel uit van het grote watergebied in het zuidwesten van het eiland. In dit gebied wordt nog steeds zout gewonnen. Het is ook het belangrijkste voedsel en leefgebied voor de flamingo. Een mooi samengaan van economie en ecologie. In deze omgeving bevinden zich, afhankelijk van het seizoen, tussen de 2000 en 7000 flamingo’s. Het flamingoreservaat is de belangrijkste broedplaats voor de flamingo in het zuidelijk Caribisch gebied. De totale populatie die migreert tussen Bonaire en Zuid-Amerika wordt geschat op 20.000 exemplaren. De flamingo stelt bijzondere eisen aan zijn omgeving (waterkwaliteit, rust) en is zeer gevoelig voor verstoringen. Het Pekelmeer en de flamingo reservaat zijn aangewezen als watergebied van internationale betekenis volgens de Ramsar-conventie. Bonaire zal de flamingo, het symbool van het eiland, actief blijven beschermen. De vogels krijgen ruimte en rust.
[bewerken] Saliñas en grotten

Saliñas zijn zoutmeren of inhammen die door een dam van dood koraal zijn afgesloten van de zee. Ze hebben een belangrijke functie doordat ze zorgen voor de opvang en filtratie van (regen)water. Zo wordt voorkomen dat voedingsstoffen en gronddeeltjes het rif in spoelen en daar tot schade aan de koralen leiden. Deze functie is vooral cruciaal bij hevige regenval. Saliñas zijn verder een belangrijk voedselgebied voor tal van watervogels. Slagbaai, Gotomeer, Pekelmeer en de saliñas op Klein Bonaire zijn watergebieden van internationale betekenis in het kader van de Ramsar-conventie.

Bonaire heeft vele tientallen grotten. Als geologische verschijningsvorm geven ze een beeld van de oudste geschiedenis van het eiland. Op diverse plaatsen zijn grotten voorzien van rotstekeningen, aangebracht door de oorspronkelijke Indiaanse bewoners van Bonaire. Sommige grotten bieden woonruimte aan vleermuizen of aan de blinde Typhlatia garnaal. Vleermuizen vervullen een nuttige functie in het ecosysteem: ze vangen grote hoeveelheden insecten (waaronder muggen) of dragen zorg voor de bestuiving van bloemen, waaronder die van cactussen. De grootste bedreiging voor vleermuizen vormt de vernietiging of verstoring van hun verblijfplaatsen.
[bewerken] Media
[bewerken] Kranten

* Caraïbische uitgave van de De Telegraaf (Nederlands)
* Antilliaans Dagblad (Nederlands)
* Amigoe (Nederlands)

[bewerken] Tijdschriften

* Dolfijn FM Magazine, gratis weekblad (Nederlands)

[bewerken] Radio en televisie

Enkele lokale radio-omroepen en televisie-uitzendingen zijn Nederlandstalig.

Radiokanalen

* Mega Hit FM 101.1 (Nederlands/Engels)
* Dolfijn FM 97.5 (Nederlands)
* Radio Nederland (Wereldomroep Nederland - Nederlands)

* LineaRecta is de dagelijkse actualiteitenuitzending van de Wereldomroep speciaal voor de Antillen en Aruba. dit programma wordt maandag tot en met vrijdag uitgezonden tussen 8.15 en 8.45 uur op Mega Hit FM (op Bonaire te beluisteren op FM 101.1.)

TV-kanalen

* TeleCuraçao (Papiamentu)
* TV11 (Bonairiaans kanaal in het Papiamentu, maar gevestigd op Curaçao)
* BVN (Wereldomroep Nederland - Nederlands. Niet vrij te verkrijgen, maar TV11 verzorgt uitzendingen in het reguliere uitzendschema)
* Venezolaanse kanalen (gratis)
* verdere Amerikaanse kanalen (Via satelliet, niet gratis)
* Kanal 24 (niet gratis)

Satellietbedrijven

* TDS
* DirecTV
* Dish Network

* Nederlandse Antillen van A tot Z

Bonaire info

La isla de Bonaire (Boneiru en Papiamento) es un territorio insular de las Antillas Neerlandesas, que, a su vez, forman parte del Reino de los Países Bajos y de los países y territorios de ultramar de la Unión Europea. Está situada en el sur del mar Caribe, frente a la costa occidental de Venezuela, y forma parte del grupo de islas de Sotavento de las Antillas Menores, junto con las islas de Aruba y Curazao.

Con 288 km² de superficie, es la segunda isla en tamaño de las Antillas Neerlandesas, después de Curazao. Su capital es Kralendijk, situada en la costa centroccidental de la isla.

Su población está estimada, para el año 2005, en unos 10.635 habitantes. La mayor parte de sus habitantes son mulatos, producto del mestizaje entre europeos y africanos. Sin embargo, podemos observar que una importante parte de su población tiene variados orígenes, entre los que debemos destacar los Países Bajos, República Dominicana, Venezuela, Colombia, Surinam y los Estados Unidos, entre otros.
Contenido
[ocultar]

* 1 Historia
* 2 Geografía
* 3 Naturaleza
* 4 Deportes
* 5 Lenguas
* 6 Véase también
* 7 Enlaces externos
* 8 Referencias

Historia [editar]

Bonaire fue descubierta por los españoles en 1499, en una expedición dirigida por Alonso de Ojeda y Américo Vespuccio. España colonizó Bonaire desde 1499 por un período aproximado de un siglo. Asimismo, una de las referencias más antiguas sobre el nombre de la isla, se encuentra en el archivo del Registro Público Principal de la ciudad de Caracas (Venezuela). Un documento fechado el 9 de diciembre de 1595 especifica que Don Francisco Montesinos, Cura y Vicario de "las Yslas de Curasao, Aruba y Bonaire" le confería un poder a Pedro Gutiérrez de Lugo, estante en Caracas, para que cobrara de las Reales Cajas de Su Católica Majestad Don Felipe II, el salario que le correspondía por su oficio de cura y vicario de las islas.
Véase también: Colonización española de Curazao, Aruba y Bonaire

Esta pequeña isla se llamó primero Isla de Brasil. Los indios Caiquetio y Arawak, que habitaban la isla cuando ésta fue descubierta, fueron descritos por los españoles como hombres que vivían en la Edad de Piedra y se refugiaban en chozas de adobe.

Como parte de la colonización española, los indios fueron esclavizados y enviados, en 1515, a las minas de cobre de la isla de la Española.

Los restos de la población indígena de Bonaire pueden observarse en algunos de los actuales habitantes de la isla. De hecho, la mayoría de la población es mulata, con minorías de europeos (descendientes de los holandeses) y africanos (descendientes de los esclavos).

Los holandeses arrebataron Curazao a los españoles en 1634, pues necesitaban encarecidamente una base naval en su guerra contra ellos. Bonaire y la vecina Aruba cayeron en manos de los holandeses en el año 1636, y se convirtieron en una colonia holandesa.

La Compañía Holandesa de las Indias Occidentales comenzó en 1639 la producción de sal, que es hoy en día una parte muy importante de la economía de la isla, junto con el turismo subacuático.

Desde 1800, y durante algunos años, la isla fue controlada por piratas franceses e ingleses. Los holandeses no recuperaron el control hasta el año 1816.

Las Antillas Neerlandesas, incluyendo Bonaire, se convirtieron en territorio autónomo de los Países Bajos en 1954, en el momento en que este país les garantizó económicamente el desarrollo de sus propios recursos con subvenciones.

En enero de 1986 Bonaire pasó a ser un territorio del Reino de los Países Bajos, que ahora se compone de los Países Bajos, las Antillas Neerlandesas (Bonaire, Curazao, Saba, San Eustatius y San Marteen) y Aruba.

Este hecho permite que el desarrollo del turismo y de los otros recursos económicos quede en manos de las Antillas Neerlandesas, mientras que la defensa y asuntos exteriores son responsabilidad de los Países Bajos.

Tras los resultados del último referendum, Bonaire y el resto de las antillas holandesas disolverán esta forma de organización territorial, pasando a ser Bonaire una Isla del Reino de los Países Bajos, al igual que Saba y Sint Eustatius, y a diferencia de Curazao y la parte Holandesa de Sint Maarten, que pasarán a tener un estatus similar al de Aruba. Aunque estaba prevista la separación para el 15 de diciembre de 2008, ésta ha sido pospuesta sin fecha.[1]
Geografía [editar]
Vista satelital.

Su clima es del tipo semi-árido tropical. Al norte de la isla se presentan elevaciones montañosas, cuya mayor altitud es el monte Brandaris, de 240 m.

La isla está recorrida por senderos y caminos. En su interior se hallan lagos de aguas saladas. Uno de los más atractivos es el Lago Goto, habitado por unos 20.000 flamencos.

El sur es llano. Dentro de la isla se pueden apreciar la flora y la fauna, protegidas en el Parque Nacional, de 55 km², creado en 1969, donde se han detectado más de 195 especies de aves.

Al oeste de Bonaire, muy cercana a la costa, está la pequeña isla de Klein Bonaire, deshabitada y rodeada de playas, cuevas, refugio de una colonia de tortugas y arrecifes de coral en un mar calmado, pues la costa oeste está protegida de los vientos.
Naturaleza [editar]
Playa de Bonaire.

La mayor belleza se halla en la vida subacuática, en la que el buceador encuentra una variedad de flora y fauna que semeja un paisaje de ciencia-ficción. Hay una perfecta visibilidad de 30 metros en las transparentes aguas bajo la superficie. Uno de los destinos excelente para visitar, por nombrar alguno, es Playa Bengue o Karpata.

El pueblo aborigen que la habitaba, los arawak, la llamaron Bojnay ("Tierras bajas"). También estaba poblada por grupos de indios caiquetios.

El patrimonio subacuático está permanentemente controlado por el Bonaire Marine Park. En Bonaire hay reglamentaciones que protegen toda la vida de su Parque Marino en las cercanías de la costa, sus arrecifes de coral (cuya belleza se puede apreciar a poca profundidad y a unos metros de la costa) y las especies que viven allí: peces lobo, meros, peces trompeta, peces ángel, barracudas, erizos de mar, cangrejos ermitaños, etc.

La pesca está permitida fuera de la zona costera, y hay variadas especies, entre las que abunda el róbalo. Hace más de 30 años, Bonaire se convirtió en la primera isla del Caribe en prohibir la pesca con arpón, y poco tiempo más tarde prohibió sacar los corales de sus aguas. El Bonaire Marine Park, un parque establecido en 1979, protege todas las aguas de la isla.
Deportes [editar]

Los deportes más practicados son el buceo, el windsurf y la pesca.

Los 287,5 km² de esta isla están rodeados por un arrecife, al que se llega muy fácilmente buceando desde la orilla. Los sitios para buceo —hay 60 en la isla principal y otros 26 más en la cercana Klein Bonaire— están marcados por rocas pintadas de amarillo brillante, ubicadas a un lado del camino. Llevan nombres como 1,000 Steps (Mil Pasos), Alice in Wonderland (Alicia en el país de las maravillas), Country Garden (País Jardín) y Sweet Dreams (Dulces Sueños).
Lenguas [editar]


Bonaire Papiamentu
Historia

E promé habitantenan di Boneiru tabata e Caiquetionan di Venezuela, ku a yega e isla banda di aña 1000. E úniko restantenan di e indjannan aki ta entre otro e pinturanan di kueba den bisendario di Onima na kosta ost di Boneiru.

Na aña 1499, Alonso de Ojeda i Amerigo Vespucci tabata e promé europeanonan na Boneiru. Pasombra no tabata tin oro i e tera no tabata bon pa agrikultura, e spañonan no a kere tabata nesesario pa hasi e isla un kolonia. Nan a hiba e indjannan komo katibu na Sur Amérika pa traha riba plantashi. Na aña 1526 e spañonan a introdusí bestianan doméstiko na Boneiru.

Tambe tabata tin un komunidat den bisendario di Rincon ku tabata kas di algun pirata. Mayoria hende di e komunidat aki tabata prisonero.

E spañonan a perde e isla na e hulandesnan ku a invadí na aña 1633. E isla a kai bou di Wouter van Twiller, gobernador di Hulanda nobo, i bou di mandato di e West-Indische Compagnie. Nan a trese un kantidat chikitu di katibu pa agrikultura (mas tantu palu i maishi) i ganashi di salu. E katibunan ku tabata traha den saliña tabata biba den kasnan chikitu serka di nan, no mas haltu ku 2 meter. Por mira e kasnan aki ahinda na Boneiru. Sklabitut na Boneiru tabata abolí na aña 1863.

Na kuminsamentu di siglo 19, Gran Britania a invadí Antias dos biaha. Na aña 1816 ora tabata disidí ku Boneiru lo keda parti di Hulanda, e hulandesnan a traha Fort Oranje na Kralendijk pa protehá e isla. E faro di e forti tabata trahá na aña 1868. Salu tabata e fuente mas grandi di ganashi pa e isla. E produkshon a bira asina grandi ku a traha kuater obelisko pa guia barku na e saliñanan.

Na siglo 20 a renobá e haf i a traha e aeropuerto Flamingo International Airport. Na aña 1936 hòmbernan a haña derecho pa vota. Durante e Segundo Guera Mundial a traha un kampo di konsentrashon riba e isla pa alemannan i nazinan hulandes enkarselá. Bou di Reina Juliana, Antias a bira un parti outónomo den Reino di Hulanda na aña 1954.
[editá] Nòmber

Tin varios teoria di kon Boneiru a yega na su nòmber. Hopi hende ta kere ku e ta di e palabranan "bon aire" na franses, ku ta nifiká "bon airu", pero no tin ningun prueba ku esaki ta hecho. Un splikashon mas mihó ta ku e ta di e palabra Karibe "banare", ku ta nifiká algu manera "tera plat" òf "tera abou". E indjannan a kompará e tera relativamente plat di Boneiru ku e serunan haltu di Sur Amérika.

E spañónan a deskubrí ku e indjannan tabata yama e isla "Boynay". Nan a tuma e nòmber aki i despues di tempu bou di e hulandesnan, esaki a bira "Bonaire".

Un otro splikashon ta ku Bonaire ta bin di "Boy Nayil", e nòmber di e yu di e dios mayor ku tabata tin forma di un kolebra di plata. E indjannan tabata yama e isla "Boy Nayre" ku ta nifiká "kas di e kolebra di plata".
[editá] Populashon

Boneiru tin mas o menos 12.000 habitante. Gran parti di e populashon ta katóliko. Riba esaki tin un komunidat chikitu protestant i e kongregashon evangéliko ta kresiendo lihé (mas o menos 10% di e populashon).
[editá] Polítika

Boneiru ta parti di Antias Hulandes for di 1954. E gobiènu insular ta na Kralendijk i e gobièrnu di Antias ta situá na Willemstad, Kòrsou.

Riba 10 sèptèmber 2004 a tene un referéndum, unda 59% tabata ke ta parti di e Reino di Hulanda. Solamente 16% tabata ke pa e situashon keda manera e ta, dus parti di Antias.
[editá] Salu

Boneiru tabata un di e eksportdornan mas grandi di salu pa Merka pa basta aña, i ta kontinuá di hasi esaki ku un sistema di ganashi di salu ku no ta hasi daño na medio ambiente. Hasta den siglo 15 hulandesnan tabata uza katibu pa gana salu, uzando e mesun método di evaporashon ku ta uzá awendia, pero na un eskala mas chikitu. Produkshon di salu ta kubri gran parti di e parti zùit di e isla, i ta manehá pa e gigante industrial Cargill.
[editá] Dùikmentu

Boneiru ta konosí komo un ekselente pa 'scuba diving' i ta konsiderá komo un di e mihó lugánan pa dùik i snòrkel na mundu. E isla ta rondoná pa un ref di koral ku ta fasil pa yega for di e kostanan wèst i zùit. Ademas, e kosta kompletu di Boneiru tabata deklará un santuario marino, asina preservando e bida marino. E ref di koral rònt di Klein Bonaire ta hopi bon preservá, i ta atraé dùikdó i snòrkeldó.

Banda di e bida marino, Boneiru ta famá pa su populashon di flamingo i su santuario di buriku.

Washington Slagbaai National Park, ku ta kubri gran parti di e parti nort-wèst di e isla, ta un preservashon ekológiko. E punto mas haltu di e isla, Seru Brandaris, ta den e preservashon aki i tin un bista kompletu di henter e isla.

E Lac na e parti ost di e isla ta un lugá ideal pa windsur

Bonaire & Curacao Blog!

Coming soon